Utanıyorum!

Nasıl kokuşmuş bir toplumda yaşıyor ve bu kokuşmanın tüm bedelini kadınlara, çocuklara ve masumlara ödetmek için birbirimizle yarışıyoruz.

Saç telinden, ojeden, kahkahadan bile tahrik oluyor veya olunur şeklinde beyanlarda bulunuyoruz.

Utanıyorum….

Tecavüz olmazsa, kadına şiddeti ve kadın cinayetlerini dikkate bile almıyoruz. Hatta daha da vahşileşip hak etmiştir diyoruz.

Utanıyorum….

Gençliği bir suç, kadın olmayı saklanacak bir gerçek, cinselliği sadece bir erkek fantezisi olarak kabul ediyoruz.

Utanıyorum….

Evlere kapanmayı, örtünmeden sokağa çıkmamayı, sorgusuz itaati bir tek kadına reva görüyoruz.

Utanıyorum…

Erkeklere şaşaalı sünnet törenleri yaparken kadınların petlerini musibet olarak nitelendiriyoruz.

Utanıyorum…

Bunların söylendiği ve yaşandığı bir ülkede nefes almaktan utanıyorum.

Özgecan’ı düşündükçe utanıyorum…

Bir çok utanmaz umursamazca yaşamayı ve konuşmayı sürdürebildiği için utanıyorum…

Hiç bir şey yapamadığım için utanıyorum…

Öğrencilerimin ve çocukların yüzüne bakmaktan utanıyorum…

Kalbimi ve aklımı dağlayın gitsin utanıyorum….

Dr. Neslihan ÖNENLİ MUNGAN

Başkan